​

Ο Αναμορφωτικός Όμιλος «Ο Πίερος» επανιδρύθηκε το 1951 από 30 μέλη, τα οποία εξέλεξαν ως πρόεδρο τον Μανώλη Γιωργάνα κι έτσι άρχισε η δράση τού Ομίλου. Η γενική συνέλευση του 1952 που αποτελούνταν από 66 μέλη είχε ως πρόεδρο τον Παρμενίωνα Αποστόλη, ο οποίος έμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 1954, οπότε ανέλαβε ο Χαρίσιος Παπαπλιούρας. Από το 1954 και μετά διετέλεσαν πρόεδροι του Ομίλου οι εξής: 1955 Παπαπλιούρας Χαρίσιος, 1956 Θαβώρης Γεώργιος, 1957 Χαρίσιος Παπαπλιούρας, από το 1958 έως το 1960  Γιώργος Εµµανουήλ, 1961 Γκουλιώτης Ζήνων του Ν., από το  1962 έως και το 1973 Παπαευαγγέλου Νικόλαος, από το  1974 έως και το 1977 Δαλαµπής Νικόλαος, από το 1978 έως το 1981 ο Εμμανουήλ Αργύριος, 1982 Βαβλούκης Δηµήτριος, 1983 Δηµόπουλος Βασίλειος, 1984 Ανεζάκη Στέλλα, 1985 Μαρµάρης Ευθύµιος, 1986 Μπελιάς Θωµάς, 1987 Σιόµος Κώστας, 1988 και 1989 Βογιατζής Νίκος, 1990 Στεργίου Μανώλης, 1991 Στεργίου Άννα, 1992 Παπασπανός Τάµης, 1993 έως 1994 Στεργίου Μανώλης, 1995 έως 1998 Σαµαράς Κώστας, 1999 Αφούρας Αντώνης, 2000 Γκαντρή Αθηνά, 2001 Χόντας Γιώργος, 2002 Σαµαράς Κώστας, 2003 Αγουράτσιος Κώστας, 2004 και 2005 Χόντας Γιώργος, 2006 και 2007 Σαμαράς Κώστας, 2008 Γκουλιώτης Γιώργος, 2009 Ρόκα Ευανθία, 2010 Βλάχος Νικόλαος, 2011 και 2012 Ζορμπάς Γιάννης, 2013 - 2016 ο Βαρσαμόπουλος Δημήτρης, 2017 Μαρμάρης Ευθύμιος, 2018 Σταμάτη Βάγια, 2019 Παπαδόπουλος Γιώργος, 2020- 2021 Σαμαράς Κώστας και  2022 Μαλιούση Ευανθία.

​

Η δράση του Ομίλου από την πρώτη χρονιά της ίδρυσής του μέχρι σήμερα είναι άξια επαίνου. Το βάρος της δραστηριότητάς του έπεσε στην ανοικοδόμηση του Τουριστικού Περιπτέρου. Ο Όμιλος ενισχυόμενος από τις συνδρομές των μελών, τις εισφορές και δωρεές των κατοίκων και των συλλόγων που βρίσκονταν στην Αμερική άρχισε το κτίσιμο του Περιπτέρου. 

​

Με εξορμήσεις τα μέλη βοήθησαν τους τεχνίτες και μέσα σε λίγα χρόνια το  κτίριο κτίστηκε και προξενούσε την εποχή εκείνη  εντύπωση μεγάλη στον κάθε επισκέπτη. To 1968 ηλεκτροφωτίστηκε και έγιναν τείχη αντιστήριξης. Έτσι ήρθε ο καιρός που το περίπτερο νοικιάστηκε και άρχισε να πληρώνει τους κόπους του στον Όμιλο. Στοίχισε σ’ αυτόν περίπου 150 χιλ. δραχμές. 

​

Ο Αναμορφωτικός σκέφτηκε για το πράσινο της περιοχής όλης, για τις βρύσες με τα γάργαρα νερά και γενικά για τη δενδροφύτευση τόσο του βουνού, όσο και των πλαγιών του Προφήτη Ηλία. Εξωράισε την παλιά βρύση του Μετοχιού και κατασκεύασε άλλη με πολύχρωμη Ροτόντα. 

Η δραστηριότητά του δεν περιορίστηκε γύρω από το Μετόχι και το Περίπτερο. Αποφάσισε να καλλωπίσει και τo εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία. Έκανε το δημόσιο δρόμο από το Μετόχι μέχρι το εξωκλήσι, τοίχο αντιστήριξης στον πρώτο χείμαρρο, τη δενδροφύτευση του δρόμου των πλαγιών του και το κυριότερο, από το παλιό υδραγωγείο έφερε πόσιμο νερό στην κορυφή του ξερού αυτού λόφου.

​

Ο Όμιλος κατασκεύασε επίσης βρύση με λεκάνη και διοχέτευσε νερό από το παλιό υδραγωγείο και στο εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Εξωράισε επίσης την εκκλησία Αγίων Αναργύρων, έκτισε τις περιοχές του προαυλίου της και το δενδροφύτευσε. Στην ίδια περιοχή κατασκεύασε τη λεκάνη και έκανε καλλιέργεια πηγής στη βρύση του Παπαγιάννη Τσαΐρι, που είχε στερέψει. 

​

Ο Όμιλος με προσωπική εργασία το 1958 υδροχρωμάτισε τους εξωτερικούς τοίχους των σπιτιών και των μαγαζιών του κεντρικού δρόμου. Φύτεψε δέντρα κατά μήκος του δημόσιου δρόμου προς τη γέφυρα του Αλιάκμονα και τα περιποιήθηκε. Εξωράισε το Νεκροταφείο. Ενδιαφέρθηκε επίσης και για την τουριστική ανάδειξη του Βελβεντού. Τοποθέτησε επιγραφές και εξέδωσε φέιγ βολάν που υμνούσαν τις καλλονές του τόπου μας. Το 1982 κατασκευάστηκε η βρύση στις Καριές, στον Άγιο Δημήτριο και επισκευάστηκε η βρύση στον Αη-Λια. Το 2005 κατασκεύασε βρύση και έκανε καλλιέργεια πηγών στη βρύση του Μέλιου.  Τοποθέτησε πινακίδες σχετικές με το περιβάλλον και το 2008 έκανε με τη βοήθεια του Δασαρχείου ξύλινες κατασκευές στο δρόμο Μετόχι – Αϊ-Θανάσης. 

Ο Όμιλος φρόντισε να ιδρυθεί και στο Βελβεντό Αθλητικός Σύλλογος και για την ίδρυσή του διέθεσε το ποσό των 1.000 δρχ. Βράβευσε μαθητές, βοήθησε φτωχές οικογένειες.

​

 Τα παραπάνω έργα δεν εξετάστηκαν με μεγάλη λεπτομέρεια. Μιλήσαμε γενικά γι’ αυτά, διότι θα έπρεπε να γεμίσουν φύλλα πολλά για να ιστορηθούν οι κόποι, οι μόχθοι, οι ανησυχίες, οι μικροκαυγάδες, οι εγωισμοί κ.ά. που υπέφεραν τα διάφορα συμβούλια για να πραγματοποιήσουν όλα αυτά τα έργα.

Ο Αναμορφωτικός Όμιλος και στη συνέχεια ο Μορφωτικός όλα αυτά τα χρόνια δε στηρίχτηκε οικονομικά μόνο τα έσοδα των χορών και των θεατρικών παραστάσεων αλλά και από τις συνδρομές των μελών- τα οποία σε κάποια εποχή έφτασαν τα 1100 - και τις προσφορές στο ΜΟΒ. Συμπαραστάτες στο έργο του ΜΟΒ στέκονται επίσης οι απανταχού Βελβεντινοί, Αθήνας, Θεσ/νίκης, μέσα από τους Συλλόγους τους. Αυτοί που βοήθησαν ιδιαίτερα ήταν οι Βελβεντινοί που μένουν στην Αμερική και προπαντός οι Σύλλογοι της Φιλαδέλφειας «Φιλοπατρία» και του Κλίβελαντ «Ο Προφήτης Ηλίας». 

Το Κράτος βοήθησε να ενισχυθεί ο Όμιλος με επιχορηγήσεις από τα κρατικά λαχεία, το Υπουργείο Τουρισμού, το Υπουργείο Πολιτισμού, το Μακεδονίας - Θράκης, το ΥΠΕΠΘ (τμήμα Βιβλιοθηκών), το Δήμο, ο όποιος ήταν και είναι πάντα ο κυριότερος αρωγός του ΜΟΒ.  

Ο ψυχαγωγικός τομέας δράσης του Ομίλου δεν ήταν λιγότερο αξιόλογος. Για να γίνουν τόσα έργα στον Όμιλο έπρεπε να βρεθούν τρόποι χρηματοδότησης. Ένας τρόπος είσπραξης χρημάτων ήταν τα έσοδα  από χορούς και θέατρα, πράγμα που συμφωνούσε και με το πνεύμα τού στ’ άρθρου στο καταστατικό του Ομίλου. Τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του ο Όμιλος διοργάνωνε πολλές ψυχαγωγικές συγκεντρώσεις (χορούς) και λαχειοφόρους αγορές. Τα τελευταία χρόνια γίνονται δύο, η συνεστίαση των μελών την Κυριακή της Μεγάλης Αποκριάς και η χοροεσπερίδα την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου από τις οποίες έχει αρκετά έσοδα. 

​

Η θεατρική δράση του Ομίλου ήταν μεγάλη, αρχής γενομένης το 1953 με το θεατρικό έργο η «Δράκαινα». Τα έργα παιζόταν στο εντευκτήριο του Ομίλου σε μόνιμη θεατρική σκηνή. Αργότερα τις δεκαετίες  ’70 και ’80 στην κινηματογραφική αίθουσα του Γρ. Μπούλιου και μετά το 1993 στο Πνευματικό Κέντρο στην αίθουσα Παπαευαγγέλου. Πολλοί νέοι και νέες έδειξαν ικανότητες στην ηθοποιία και έγιναν ξακουστοί στο κοινό του Βελβεντού. 

​

Το «Εντευκτηρίου» του Ομίλου, αρχικά στεγαζόταν στο οίκημα του Γεωργίου Ρόκα και αργότερα στο οίκημα Σταμάτη -Τσιτσιρίκη. Γινόταν οι θεατρικές παραστάσεις, μιας και κατασκευάστηκε εκεί μόνιμη θεατρική σκηνή, οι γενικές συνελεύσεις,  ομιλίες και ψυχαγωγικές συγκεντρώσεις φιλοξενούνταν τα υπόλοιπα σωματεία, το γραφείο του Ομίλου, καθώς και η Βιβλιοθήκη. Έγινε έτσι ένα κέντρο νεότητας, το πνευματικό κέντρο του τόπου. 

​

Υπό την Προεδρεία του Νικολάου Παπαευαγγέλου και με τις δικές του ενέργειες και τη δικιά του προτροπή δημιουργήθηκε η Βιβλιοθήκη του ΜΟΒ αρχικά με 800 βιβλία, τα οποία δώρισαν Βελβεντινοί και αργότερα αγοράστηκαν με χρήματα του Ομίλου. Η Βιβλιοθήκη αποτέλεσε ένα από τα πιο σημαντικά δημιουργήματα του Ομίλου, έγινε ο Φάρος που φωτίζει μέχρι και σήμερα τις πνευματικές διαδρομές των ντόπιων και όχι μόνο.

​

Το 1978 η Bιβλιοθήκη  μεταφέρθηκε σε καινούργια αίθουσα (κτίριο Βασσάρα). Εμπλουτίστηκε με καινούργια βιβλία και λειτούργησε ως δανειστική και αναγνωστήριο. Από το 1993 και μετά βρίσκεται και λειτουργεί στο Πνευματικό Κέντρο.

Ένα από τα πιο αξιόλογα έργα του Ομίλου είναι και η έκδοση της εφημερίδας «Το Βελβεντό». Η εφημερίδα δεν άρχισε να εκδίδεται έτσι τυχαία κι απρομελέτητα. Για να εκδοθεί έπρεπε να βρεθούν πρώτα οι πόροι και η συντακτική επιτροπή. Την ιδέα της έκδοσης τη συνέλαβε πρώτος ο Νίκος Παπαευαγγέλου. Με μια χρηματική ενίσχυση εκδόθηκε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας τον Ιούνιο του 1965. Το περιεχόμενό της ήταν ενημερωτικό, μορφωτικό, ψυχαγωγικό και λαογραφικό. Η εφημερίδα προξένησε μεγάλη εντύπωση τόσο στο λαό του Βελβεντού όσο και στους Βελβεντινούς και φίλους που κατοικούν στην Ελλάδα και έξω απ’ αυτήν. Όσοι ζούσαν στο εξωτερικό την ονόμασαν «Σύνδεσμο», διότι αυτή συνέδεσε όλους τους Βελβεντινούς που κατοικούν στην ξενιτιά με τα αδέρφια και τους συμπατριώτες της ιδιαίτερης πατρίδας τους. Στην αρχή ήταν εξασέλιδη. Από τότε η εφημερίδα εκδίδεται αδιαλείπτως κάθε μήνα είτε 16σέλιδη, είτε 20σέλιδη. Οι συνδρομητές ανέρχονται στους 1500 στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Με την εφημερίδα του Ομίλου το Βελβεντό έγινε γνωστό ως τουριστικός τόπος σ’ όλη την Ελλάδα. Οι συνδρομές της εφημερίδας βοήθησαν στην οικονομική ενίσχυση του Ομίλου.

​